آبهای زیرزمینی نقش حیاتی در تأمین آب شرب و آبیاری دارند. این منابع غنی به دلیل جمعآوری آب در لایههای زیرزمینی هستند. آبهای زیرزمینی معمولاً از چاهها یا چشمهها به سطح زمین خارج میشوند. این منابع آب اغلب با کیفیت بالا و پایداری طبیعی مشخصی برخوردارند. بهرهبرداری نادرست از این آبها میتواند منجر به شوری آب یا کاهش سطح آب زیرزمینی شود. مدیریت مستدام و استفاده هوشمندانه از این منابع امری اساسی است تا امکان استفاده بلندمدت از این منابع حفظ شود.
آبهای زیرزمینی معمولاً از تشکیلات سنگی مانند لایههای آبده، شن، ماسه و سنگهای نفوذپذیر به وجود میآیند. این آبها اغلب حاصل فرآیندهای طبیعی مانند نفوذ آب باران به لایههای زیرزمینی و حفرههای کربناتی در سنگها هستند.
استفاده از آبهای زیرزمینی برای آبیاری و شرب دارای مزایایی مانند پایداری نسبی و کیفیت بالا است. اما، بهرهبرداری نادرست و بیبرنامه از این منابع میتواند منجر به کاهش سطح آب زیرزمینی، فروریزش زمین، و اختلال در اکوسیستمهای آبی شود.
برای مدیریت پایدار این آبها، نیاز به برنامهریزی دقیق در استخراج و مصرف آنها، حفظ کیفیت آب، و اجتناب از فرآیندهای نامطلوب نظیر نفوذ مواد آلوده به آبهای زیرزمینی است. استفاده از تکنولوژیهای نوین برای نظارت و مدیریت بهینه منابع آب زیرزمینی نیز حائز اهمیت است.